Körpe bir fidandım öÄŸretmenim, yeni yeÅŸeren.
YüreÄŸinden süzerek, can suyumu sen verdin.
Işık oldun geceme, ufkuma bir meşale.
Tutup ellerimden karanlığa son verdin.
Senden öÄŸrendim ilmi, irfanı, feni.
Uzun lafa gerek yok, sensin ben yapan beni.
Hayatın gayesini, sevgi ve şefkati,
Senden öÄŸrendim, seninle tattım.
Senin sayende parlak bir geleceÄŸe,
İlk adımlarımı cesurca attım.
Sığmazsın sayfalara anlatsam da seni,
Uzun lafa gerek yok, sensin ben yapan beni.
Okul yuvamdı evimden sonraki.
Moral kaynağımdı, hep gülen yüzün.
"Türkçe düÅŸün, Türkçe yaÅŸa" olmuÅŸtu.
Son dersteki, ders veren son sözün.
Örnek aldım her yönünle ben seni.
Uzun lafa gerek yok, sensin ben yapan beni.
Bu gün alıp verdiÄŸim her hür nefes.
Senin sesin aslında şu an haykıran bu ses.
Bülbül deÄŸil ÅŸahinim ben, zapt etmez hiç bir kafes.
Boynum kıldan incedir sana, istersen al kes.
Ödeyemem hakkını, hiç unutamam seni.
Uzun lafa gerek yok, sensin ben yapan beni.
Babam değildin, anam da değildin beni sen doğurmadın.
Åžefkat dağının yamaçlarındaki otağından seslendin hep.
O hilal kaşlarının arasını bir kez bile birbirine değirmedin.
Müsterih ol öÄŸretmenim sen hiç bir yanlış ip eÄŸirmedin.
Ellerinde maya tutan ruhum terk etmeden bedeni.
Unutmam, unutamam, sensin ben yapan beni!
ÖÄžRETMENİM...
Körpe bir fidandım öÄŸretmenim, yeni yeÅŸeren.
YüreÄŸinden süzerek, can suyumu sen verdin.
Işık oldun geceme, ufkuma bir meşale.
Tutup ellerimden karanlığa son verdin.
Senden öÄŸrendim ilmi, irfanı, feni.
Uzun lafa gerek yok, sensin ben yapan beni.
Hayatın gayesini, sevgi ve şefkati,
Senden öÄŸrendim, seninle tattım.
Senin sayende parlak bir geleceÄŸe,
İlk adımlarımı cesurca attım.
Sığmazsın sayfalara anlatsam da seni,
Uzun lafa gerek yok, sensin ben yapan beni.
Okul yuvamdı evimden sonraki.
Moral kaynağımdı, hep gülen yüzün.
"Türkçe düÅŸün, Türkçe yaÅŸa" olmuÅŸtu.
Son dersteki, ders veren son sözün.
Örnek aldım her yönünle ben seni.
Uzun lafa gerek yok, sensin ben yapan beni.
Bu gün alıp verdiÄŸim her hür nefes.
Senin sesin aslında şu an haykıran bu ses.
Bülbül deÄŸil ÅŸahinim ben, zapt etmez hiç bir kafes.
Boynum kıldan incedir sana, istersen al kes.
Ödeyemem hakkını, hiç unutamam seni.
Uzun lafa gerek yok, sensin ben yapan beni.
Babam değildin, anam da değildin beni sen doğurmadın.
Åžefkat dağının yamaçlarındaki otağından seslendin hep.
O hilal kaşlarının arasını bir kez bile birbirine değirmedin.
Müsterih ol öÄŸretmenim sen hiç bir yanlış ip eÄŸirmedin.
Ellerinde maya tutan ruhum terk etmeden bedeni.
Unutmam, unutamam, sensin ben yapan beni!